پرتوشناسی یا رادیولوژی هنگامی کشف شد که در هشتم نوامبر 1895، ویلهلم کنراد رونتگن، در حالیکه مشغول تحقیق پیرامون خواص پرتو های کاتدی (همان الکترون ها) بود، به صورت کاملا اتفاقی، متوجه نوعی پرتو در لامپ کاتدی شد که آن را پرتوی مجهول یا پرتو x نامید که بعدها به یاد رونتگن، به آن پرتو رونتگن نیز گفته شد. رونتگن تا 28 دسامبر 1895 خواص این اشعه را به طور کامل بررسی کرد و در مقاله ای دست نویس نتیجه ی آزمایشات خود را بیان کرد.

پرتوشناسی یا رادیولوژی و گاهی تصویربرداری تشخیصی نام یک رشته از تخصص های پزشکی است که از پرتو ایکس و دیگر اقسام امواج و پرتوها برای تشخیص و درمان بیماری و حالات غیر طبیعی کمک می گیرد. به همین دلیل هفدهم آبان مصادف با هشتم نوامبر سالروز کشف پرتو ایکس، روز جهانی رادیولوژی نام گذاری شده است.

نظر به برجسته بودن مقاله ی علمی ویلهلم کنراد رونتگن، اولین جایزه نوبل فیزیک در سال 1901 به وی اعطا گردید.

در پرتوشناسی، برخی روش‌ها (همانند سی تی اسکن، ماموگرافی و روش‌های مرسوم رادیوگرافی) از توزیع پرتوهای تابیده شده اشعه ایکس بر روی صفحات فیلم و یا شمارشگرها و یا گیرنده‌های دیگر دیجیتالی تشکیل تصویر می‌دهند. اما در برخی روشهای دیگر (همانند ام آرآی، سونوگرافی و مقطع‌نگاری همدوسی اپتیکی) از روش‌های غیر پرتوی یونیزان استفاده می‌گردد. رادیولوژی امروزه هر دو را در بر می گیرد.

رادیولوژیست شخصی است که پزشک بوده و دارای تخصص پرتوشناسی است و با استفاده از آرایه‌ها یا نقش‌هایی از فناوری‌های تصویربرداری برای تشخیص یا درمان بیماری‌ها بهره می‌برد.